Ei fin plante

Det er summe personar som det vert sagt om at dei har grøne fingrar.

Og dei får det til å blomstre i hagar og potter så det er ein fryd å sjå. For oss som ikkje har fått slike gåver og evner er det best å satse på det ein får til og halde seg til det trygge.

Eg har vorte glad i Skaugum begona, den får eg som regel til og den er ei trufast plante.

Eg brukar å seie at berre den får nok vatn og nering, så gir den fine raude blomar tilbake. Det er ei plante som trivest her som det regnar så ofte, den tåler regn og også vinden står den imot.

Så her hos oss står den i krukker og kasser og i bedd. Kvar haust må eg take den inn og oppbevare løkane frostfritt. Så kan eg take det fram att om våren, og den spirer på nytt.

Den er for meg ei kjær plante.

Helgehornet

Måndag 18 juli var det sol og fint ver. Om ettermiddagen vart eg med på ein tur til Helgehornet. Fjellet som ligg på sørsida av Ørstafjorden, er ikkje så høgt, og er derfor eit mykje nytta turmål. Turen frå parkeringsplassen i Solidalen og til toppen går på omlag ein time, når ein har med seg born.

Frå toppen er det ei fin utsikt til alle kantar.Her ser ein Lianeset og Liadalsbygda med fjellet Nipa med sin spisse topp, lengst til høgre .

Ser ein meir sørvestover så kan ein sjå heilt til Stadt.

Rett over fjorden ligg min heimedal, Skorgedalen.

Fjellet er eit grensefjell mellom Ørsta og Volda, og har ein fin utsikt mot begge kommunesentra. Her ser ein Ørsta, med dalane og sunnmørsalpane i bakgrunnen.

Og her mot Volda, med Egset i forkant og ein ser litt av Volda sentrum lenger bak.

Ferie i Bø.

Torsdag i veka før Pinsehelga starta me på tur nordover, og målet vårt var Bø i Vestrålen der Jorun sin barndomsheim og vår ferieplass ventar. Etter ei overnatting ca. ei mil sør for gransa til Nordland, i Namnskogan kommune, for turen vidare nordover. På Saltfjellet stoppa me ved Polarsirkelen, og der var det endå snø som låg. Det varme veret gjorde att snøsmeltninga var stor og elva ned Saltdalen var like før den gjekk over sine bredder.

Me la turen utom Bodø for å vitje slekt der, og då veret var fint og varmt, så fekk me fine kveldsturar i sol.

Me var og ein tur til friområde Mjelde utfor byen.

Pinsedag var me til Gudsteneste i den gamle Bodin kyrkje. Det er ei steinkyrkje, og er ikkje så stor.

Andre pinsedagen starta me turen vidare nordover til Bø og Gåsland, som var vårt mål.

Så var me framme, og feriehuset stod der og venta på oss. Sidan me var dei første i familien til Jorun som kom dit i sommar, så stod graset høgt og det var berre å starte opp med slåtten.

Utsikt frå huset. Fjella me ser lengst borte er på øya Hadsel og lengst ute til høgre ser me Lofoten.

Der er mange små vatn og fine idyllar i nærområde, og det opne lanskapet gir ein ny opplevelse for ein sunnmøring.

Den siste dagen var me med på ein tur til Gaukværøy, som ligg utfor Steine.

Me for i ein liten open båt, som gjorde god fart. Så turen til øya tok ein liten halvtime.

Øya er no fråflytta, men fram til 50talet budde her folk og det var skule på øya som hadde opplit 30 elevar på det meste. Når folket flytta tok dei med seg husa, så no står berre murane att på boplassane.

Vegen langs stranda var berre ein dårleg sti. Den hadde vore ein køyreveg ein gong, men no var den redusert til ein sti mange stader. Det var intresant å besøke øya, å sjå korleis folk har bodd før, då det var fiske med små båtar som var levevegen. 

Dagen etter starta me på heimturen, og det vart to dagar i bil.